Inger is schizofreen en woont in een inrichting. Medicatie helpt haar, net als het vermijden van prikkels. Toch gaat ze met haar zus en zwager mee naar Parijs, met de bus. Inger is oprecht, maar niet iedereen kan dat waarderen. Eenmaal in Parijs heeft ze een doel, iets wat ze vooraf al bedacht had. Ze gaat op zoek naar een belangrijk persoon uit haar verleden, terwijl haar zus en zwager helemaal gek worden van haar.
Een beperking is niet altijd een beperking, dat blijkt maar weer. Iedereen heeft zo zijn beperkingen. Dat is in deze film ook goed zichtbaar.
Rose is een vermakelijke feelgood film met prachtige muziek maar waarin je menig persoon verafgunst. Toch is het ook een film die ontroert en aanspoort tot verbinding.